Егетләр, сезне көтәбез!

Авыллар картайган саен, ан­да яшьләрнең саны кими. Ар­мия сафларында хезмәт итү­че­ләр дә берән-сәрән генә. Ту­ган авылым Наратта соңгы ел­ларда, классташым Равилнең улы Эльвирдан соң, хезмәт итү­че булмагандыр да. Эльвир кеч­кенәдән үк эшчән, тыйнак кына малай булып үсте. Мәктәпне тәмам­лаганнан соң Сарапул шәһәрендә укып, тракторчы-машинист һө­нә­рен үзләштерде. Армиядә Ерак Көнчыгышта хезмәт итте.
Беркемгә дә сер түгел, авыл­ларда бүген эш юк. Шуңадыр да Эльвир конракт буенча хезмәт итәргә калды. Бар да әйбәт бара иде, ләкин дөньяда вәзгыять үзгәрде. Март аенда Эльвирны Украина җиренә керттеләр һәм шактый вакытка аның белән элемтә бетте. Күбебез аның хәле турында туганнарыннан белешеп тордык. Апасы Эльза: «Эльвир элемтәгә чыкты», – дигәч, шатландык. Шу­шы көннәрдә Эльвир ялга кайтты. Аның белән очрашып сөйләшми булдыра алмадым. Кояш кебек балкып торган 22 яшьлек егетнең сөйләшүе, фикерләве олыларча булганына сокландым. Хәрби хезмәт егетне чын ир-атка әверел­дергән. «Контракт белән калганда, илдә мондый хәлләр килеп чыгар дип уйламадым да. Донецк өлкә­сенең Иловайск, Ясиноватая шә­һәр­ләрендә хезмәт иттем. Әлбәттә, башта элемтә булмады. Соңрак телефон, сим-карта алу мөмкинлеге туды. Контрактны ике елга төзегән идем, ләкин махсус операция тәмамланганчы ул үз көчендә ка­лачак. Башта куркыныч иде, хәзер өйрәндем инде. Хезмәт хакын да әйбәт түлиләр, хәрби киемне дә бирәләр, сугыш хәрәкәте ветераны исеменә лаек булачакмын. Сугыш дисәк тә, автомат тотып сугышмыйм, һава һөҗүменә каршы тору тар­магында хезмәт итәм. Исән-имин кире әйләнеп кайткач, хыялым полиция тармагында хезмәт кую», – диде ул.
Эльвир 2 ноябрьдә кабат Укра­инага юл тотты. Ул ялда вакытта авылдашларыбыз өлешчә моби­лизация кысаларында ике егете­безне – Ринас Хаҗиев һәм Дәнис Зариповны озаттылар. Аларга һәркем: «Сезгә зур өметләр баг­лыйбыз. Иңне-иңгә куеп, бер-бере­гезгә ярдәм итеп, авылыбызга әйләнеп кайтуыгызны көтәбез», – дип, изге теләкләр теләде. Бирсен Ходай!

Рәфилә РӘСҮЛЕВА.